Մռով սարըս հեռու...

Լավ ժամանակ դու ունեիր,

Իմ Մռով սար, իմ ալևոր,

Երբ դու հպարտ կանգնած էիր,

Արծիվներիդ թիկունքին ամուր:

             ***

Հանկարծ մի օր քո գագաթին.

Սև ամպերը երևացին,

Եվ մշուշը պատեց շուրջդ,

Կարկուտ տեղաց քո փեշերին:

         ***

Կայծակ խփեց քո մեծ սրտին,

Արյուն հոսեց առվակներով,

Քամին քշեց հեռո՜ւ, հեռո՜ւ,

Տերևներդ հեկեկալով:

   ***

Ցաք ու ցրիվ եղան, Մռով,

Ժողովուրդդ աշխարհով մեկ,

Բեռնված դարդով օտար հողում,

Հայրենիքին կարոտ հավետ:

     ***

Հայրս մեռավ մեր սար-ձորին կարոտ,

Հերթը իմն է՝ իմ սար դարդոտ,

Քանի տարի կանցնի այսպես,

Մտածում ենք թոռնիկս ու ես:

     ***

Երբ կլինի արծիվներդ

Ճախրեն նորից,

Երբ կլինի, որ Արևը,

Մի օր ծագի քո գագաթից...

Կարինե Թևոսի Եսայան ք. Մոսկվա 04.11.2013 թ.